Goddelijk drama over goddeloze familie
Was er ooit eerder een film die zo weinig aanbeveling nodig heeft als The Godfather? Het iconische misdaaddrama wordt al sinds zijn release gerekend tot de beste films aller tijden. Coppola vertelt dat hij tijdens de productie bijna zijn spullen kon pakken, omdat hij ontslagen was tijdens het schrijven van oorlogsepos Patton (1970). Maar omdat hij voor dat scenario de Oscar won, kon hij doorwerken aan The Godfather. Gelukkig voor ons...
Het verhaal is een grote mix van liefde, verraad, moord, familie en corruptie. Vito Corleone is godfather van zijn familie, een van de vijf grote misdaadfamilies in New York. Na een mislukte businessdeal wordt er een aanslag op hem gepleegd. De daaropvolgende chaos lijkt vooral de meeste gevolgen te hebben voor Michael, de jongste zoon die juist niets te maken wil hebben met de 'family business'. Het is dan ook een kwestie van tijd eer hij aan het hoofd van de familie staat.
Elk aspect van deze tijdloze film is meesterlijk, de regie, het acteerwerk, Gordon Willis' duistere cinematografie. Meest indrukwekkend van The Godfather is misschien nog wel dat je zo moeiteloos meeleeft met harde criminelen. Nino Rota's melancholische muziek speelt hier natuurlijk een cruciale rol bij en ook de nadruk van Coppola en schrijver Puzo op het familiale aspect, de band tussen de familieleden, iets wat veel moderne misdaaddrama's over het hoofd zien. De film groeit uit tot een tijdloos drama waarbij je altijd wel iets nieuws ontdekt, hoe vaak je 'm ook kijkt.
No comments:
Post a Comment