And then there were none
Enkele jaren na zijn Oscarwinnende Django Unchained komt filmicoon Quentin Tarantino met zijn tweede western, een perverse diabolische twist op The Magnificent Seven. In plaats van zeven helden die een stadje tegen bandieten beschermen, draait The Hateful Eight om acht egoïsten die elkaar voor geen cent vertrouwen. Premiejager John Ruth wil zijn gevangene Daisy naar het stadje Red Rock - en de galg - brengen. Hij belandt tijdens zijn reis samen met premiejager Marquis Warren en Red Rock-burgemeester Warren in een verlaten winkel met andere lugubere types die daar ook schuilen tegen de sneeuwstorm. Vrienden zullen ze niet gauw worden en je beseft al snel dat niet iedereen de ingesneeuwde hut levend zal verlaten.
The Hateful Eight zit natuurlijk vol gitzwarte humor, maar is eigenlijk bloedserieus. Thema's als racisme en macht zijn zo zorgvuldig verwerkt in de dialogen dat het waarschijnlijk Tarantino's meest politiek beladen drama is. Niet voor niets speelt de film zich af vlak na de Burgeroorlog... Tarantino's liefde voor het langzaam opbouwen van spanning door middel van dialoog is ook hier weer aanwezig en het duurt lang voordat de eerste dode valt. The Hateful Eight lijkt een microkosmos van (hedendaags?) Amerika en hoe alle conflicten haast onvermijdelijk bloedig lijken te eindigen. Nergens is dit duidelijker dan in het ambigue morbide einde, nog een laatste bloederige knipoog naar de Amerikaanse droom.
No comments:
Post a Comment