Big Hero 6 (2014) Review

Lucas Versantvoort / 1 maart 2015

Big Hero 6 is the most recent film by Walt Disney Animation Studios. By the way, don’t you think it’s interesting how we refer to them as ‘Disney’ films rather than looking at the writers and directors? After recent successes like Frozen, you can’t blame people for considering these past years as symbolizing a second resurrection of Disney. Whether or not Big Hero 6 can be considered as befitting this remains to be seen…

            We’re introduced to the east meets west city of San Fransokyo where fourteen year-old Hiro Hamada (get it? Hiro…hero) spends his time partaking in illegal robot fights. His brother Tadashi and mother worry for him and his future. Tadashi casually introduces him to his friends in the robotics department of his university and Hiro is immediately entranced by the possibilities. Tadashi also shows him Baymax, a lovable, huggable robot who specializes in providing medical aid and know-how. Hiro decides to enroll and showcases his microbots during a convention, but that same night, a tragic accident (or was it an accident?) changes everything…

            If I was asked to sum up the film in a few words, it’d be ‘fun, but decidedly mediocre.’ Make no mistake, it’s a competently made film, but it contains little to no real surprises. You’ve got the not-so interesting melodramatic plot, the comic relief, the sidekick, etc. Go Go Tomago is the silent female badass ‘who don’t need no man.’ Fred is the self-aware comics nerd who sees everything as a materialization of his comic book fantasies. After being asked during a car chase why they’re being attacked, he says: “it’s classic villain. We’ve seen too much!” As for Honey Lemon, well…she’s just Honey Lemon. All I remember about her was that she was the only one who pronounced Hiro in a very Japanese way and that her purse was the source of her superpower. And Wasabi does have a few humorous moments, but he’s mostly just the token black guy. If this all sounds demeaning, that’s not my intention. The supporting cast is fun, but they’re so underwritten. Instead, the film’s more concerned (quite justifiably so) with Hiro and his relationship with Baymax which is fine, but it makes the rest of the crew feel like an afterthought.

            The storyline’s also quite simplistic. There’s a tragic accident. Hiro teams up with the crew and chase the Big Bad who, of course, has his own highly emotional but still underwritten and uninteresting motives. And along the way Hiro learns some highly important life lessons. All in all, it’s quite ‘meh.’

            By far the best part is Baymax. There’s not a moment that’s not a success when he’s on screen. The film makes perfect use of his design in all kinds of ways that remind us of the old days when physical comedy without any sound was all we had. It really emphasizes the strength of modern technology when there’s so much detail in a few seconds that it’s nigh impossible to keep track of it all. Perfect example is the short scene where Baymax tries to make his way to Hiro from the other side of the room. And of course, there’s the fistbump scene which is probably the first thing people will quote to get their friends to see the film.

            I also quite liked the messages for the kids spread out across the film. Of course, since feminist debates are becoming popular again (see GamerGate and so on) it’s easy to see how Tomago is supposed to function as a typical Strong Female Character which is fine, but haven’t we reached the point where this kind of stuff doesn’t need verbal emphasis? I mean her catchphrase is an inversion of ‘man up,’ namely ‘woman up.’ I’m of the opinion that if your goal is to create strong female characters, then you should emphasize action not sex. If a characters are badass, people will like them regardless of gender. Emphasize action, willpower and strength and all that instead of the female aspect. If Tomago’s just doing cool stuff, the audience will be thinking, ‘fuck yeah, Go Go’s a badass!’ But if you let her say lines like ‘woman up,’ the audience will be thinking, ‘oh yeah, I see, she’s intended as a female badass’ which isn’t what you want. On the other hand, we can add Tomago to the growing list of Disney ‘princesses’ who’s still single by the film’s end, so there’s that. The old Disney flicks can be forgiven for this somewhat, but to see Mulan save China pretty much singlehandedly only for it to be suggested she’ll marry Shang is puke-inducing. But back to Big Hero 6. One last thing I want to mention about Baymax is that he’s defined by the desire to ensure Hiro’s physical and emotional wellbeing. Even in stressful situations, when asked to do something, he’ll ask if this will help Hiro’s emotional state. This line is also very nicely used during a scene that emphasizes the pointlessness of revenge.

            So, in the end it’s Baymax and the little moral messages that make the overall disappointing story easier to swallow. Big Hero 6 doesn’t reinvent the wheel, but it does enough things right for it to be fun watch. As for whether or not we’ll still be talking about this film years from now…

Dutch version

Big Hero 6 is de recentste film van Walt Disney Animation Studios. Trouwens, toch interessant hoe we het altijd hebben over ‘Disney’ films en nooit echt letten op de regisseurs en schrijvers. Gezien het succes van Disney’s recente films, met name Frozen natuurlijk, is het niet verwonderlijk dat men is gaan spreken van een tweede wederopstanding van Disney. Of Big Hero 6 binnen dit kader past, is een ander verhaal.

            De film opent met een helikoptershot van de ‘east meets west’ stad San Fransokyo. In donkere stegen vinden illegale toernooien plaats met robots die de deelnemers zelf hebben gemaakt. De veertienjarige Hiro Hamada (snap je? Hiro…‘Hero’) is zo’n deelnemer. Zijn broer Tadashi en zijn moeder maken zich zorgen over zijn deelname aan deze toernooien, dus Tadashi heeft een plan. Tadashi neemt Hiro mee naar de robotica-afdeling van zijn universiteit en stelt hem voor aan zijn vrienden: Go Go Tomago, Fred, Wasabi en Honey Lemon. Ook laat Tadashi hem zijn medische hulprobot zien, Baymax. Hiro raakt meteen geïnteresseerd, zoals Tadashi hoopte, en wil zich gaan inschrijven aan de universiteit. Dit lukt hem en tijdens een universitaire conventie laat hij zijn nieuwe microbots zien. Diezelfde avond vindt er echter een tragisch ongeluk plaats…

            Om Big Hero 6 in een paar woorden samen te vatten: prettig, maar voorspelbaar. Het is een leuke film, maar bevat weinig echte verrassingen. De robot Baymax is tegelijkertijd de sidekick van Hiro en de comic relief in de totale film. Go Go Tomago en de rest vervullen soortgelijke functies en hebben allemaal hun eigen ‘gimmick’: Tomago is de stille vrouwelijke actieheld ‘who don’t need no man.’ Fred is de zelfbewuste stripboeken-nerd die alles ziet als een verwezenlijking van zijn favoriete comics. Hij stijgt boven elke situatie uit en geeft vaak verbale knipogen aan de volwassenen in de zaal, zoals wanneer Wasabi bij een autoachtervolging vraagt waarom ze achtervolgd worden en Fred antwoordt, “It’s classic villain. We’ve seen too much!” Honey Lemon is…tsja, Honey Lemon. Haar handtas als bron van haar superkracht is wel een leuk detail. Wasabi heeft ook best een aantal grappige momenten, maar de film besteedt simpelweg te weinig tijd aan deze kleurrijke figuren. De filmmakers zijn meer bezig met Hiro en zijn verhaal en zijn band met Baymax, wat natuurlijk logisch is, maar het zorgt er ook voor dat de rest van de cast onterecht wordt genegeerd.

            Ook het hoofdverhaal is vrij simplistisch. Het tragische ongeluk vindt plaats. Hiro sluit zich aan bij de nerds en samen gaan ze achter de slechterik aan. De bad guy heeft zijn eigen redenen, maar interessant wordt dat nooit. En onderweg leert Hiro ook een paar belangrijke levenslessen. Het hoofdverhaal is dus vrij ‘meh.’

Verreweg het best uitgevoerde deel van de film is Baymax, de medische hulprobot. Er is geen enkel moment dat niet raak is. Alles wat hij zegt en doet voelt gewoon goed. De film heeft zoveel momenten waarbij optimaal komisch gebruik wordt gemaakt van zijn ontwerp. Dan merk je ook weer de unieke kwaliteit van animatie. Met de kracht van moderne computers kun je zoveel grappige details in één scene stoppen, dat je het allemaal soms niet bijhoudt. Dit is goed te zien in de korte scene waarin Baymax zich langzaam maar zeker een weg baant naar Hiro vanaf de andere kant van Hiro’s kamer. Stille humor op z’n best. Andere hoogtepunten zijn bijvoorbeeld een scene met plakbandjes en een parodie op de ‘fist bump’.

Ook bijzonder zijn die kleine boodschappen voor de kinderen die in de film verstopt zitten. Hoewel het verhaal vanuit een bepaald oogpunt simplistisch en belachelijk is, weet het toch de humor en het serieuze vrij goed te combineren. Aangezien feministische debatten weer oplaaien (denk bijvoorbeeld aan GamerGate), snap je meteen dat Go Go Tomago fungeert als vrouwelijke ‘badass’ en daar is niks mis mee. Het enige minpunt is dat de scriptschrijvers de noodzaak zien om dit voortdurend verbaal te benadrukken. Haar slagzin is “woman up” (i.p.v. ‘man up’). Beter is het om niet sekse te benadrukken maar actie, als je doel is om sterke vrouwelijke personages voor kinderen te maken. Benadruk het ‘sterke’ meer dan het ‘vrouwelijke.’ Als je haar gewoon kickass dingen laat doen, dan denkt het publiek, ‘yeah, Go Go is badass!’ Met slagzinnen als ‘woman up,’ maak je het publiek echter te bewust van je bedoelingen, ‘o ja, ze is bedoeld als vrouwelijke badass.’ Hier staat tegenover dat Tomago een naam is die we kunnen toevoegen aan de langzaam groeiende lijst van vrouwelijke Disney personages die single blijven, dus het is een bonus dat hier het oude huwelijkscliché vermeden wordt. De oude Disney films kan dit vergeven worden, maar om Mulan China te zien redden en dat de film eindigt met de suggestie dat zij zal trouwen met Shang is tenenkrommend.

Maar…weer terug naar Big Hero 6. Een van de dingen die Baymax uniek maakt als sidekick, is het feit dat hij staat voor het streven naar lichamelijk en emotioneel welzijn—in tegenstelling tot de meeste sidekicks in films die meer actiegericht zijn. Baymax zegt vaak dat hij Hiro helpt, omdat hij hoopt dat Hiro zich hierdoor beter zou voelen. Dit is vooral mooi te zien in een cruciale scene die heel knap de nutteloosheid van wraak benadrukt.

Uiteindelijk zijn het Baymax en die kleine morele boodschappen voor kinderen waardoor het vrij voorspelbare hoofdverhaal makkelijker te slikken is. Big Hero 6 vindt niet het wiel opnieuw uit, maar alles is goed genoeg uitgevoerd en daarom het kijken waard. Of we echter over enkele decennia nog over deze film staan te praten…?